Dla potrzeb stałej obserwacji rozwoju porostów na terenie Euroregionu Nysa utworzyliśmy specjalny system obserwacji. Powierzchnie obserwacyjne rozmieszczone zostały na terenie całego regionu. Główny nacisk kładliśmy na obszary, z których pochodzą historyczne dane dotyczące porostów. Różnorodność gatunków porostów jest jeszcze mała. Ważne jest jednak, aby uchwycić stan obecny, aby później móc stwierdzić zachodzące zmiany.

Porównanie z danymi historycznymi wykaże, czy powracają gatunki porostów znane z przeszłości, czy też pojawią się inne gatunki, np. jako rezultat zmiany klimatu lub zmienionych metod gospodarowania w leśnictwie.

Obszary w naszym regionie, z których posiadamy dane historyczne, to przede wszystkim Góry Izerskie, Karkonosze i południowa część Puszczy Zgorzelecko-Osiecznickiej. W Górach Izerskich na przełomie XVIII i XIX w. działał Carl Gottlob Mosig, który pozostawił po sobie liczne okazy porostów przechowywane dziś w zielniku Muzeum Przyrodniczego im. Senckenberga w Görlitz. Karkonosze początkowo penetrowane były intensywnie przez Juliusa von Flotowa od lat 20. XIX w. a później przez grono licznych zbieraczy. Większość zebranych tu okazów porostów znajduje się na Uniwersytecie Wrocławskim, kilka także w Muzeum w Görlitz. W południowej części Puszczy Zgorzelecko-Osiecznickiej na przełomie XIX i XX w. działał Rudolf Rakete. Pozostały po nim także publikacje (Rakete 1911). Jego zbiory znajdują się w Görlitz.

Karkonoski Park Narodowy zbudował na swoim terenie własny, stały system obserwacji porostów z 600 powierzchniami obserwacyjnymi.

Literatura

Rakete, R. (1911): Bryologische und lichenologische Beobachtungen im Süden der Görlitzer Heide. – Abh. Naturforsch. Ges. Görlitz 27: 413-487.